Η ανοχύρωτη αγορά, που “τρώει” τους επενδυτές της

Όταν στις αρχές του Αυγούστου, άρχισε να πέφτει η αγορά, αρχικά, δε γνωρίζαμε γιατί έπεφτε. Υποθέταμε ότι έπεφτε λόγω των υψηλών κερδών που είχαν συσσωρευτεί. Αργότερα, όταν η πτώση συνεχιζόταν, λέγαμε ότι πέφτει λόγω των πυρκαγιών και λίγο αργότερα, λόγω των καταστροφικών πλημμυρών. Αμέσως μετά, λέγαμε ότι πέφτει επειδή κάποιοι προεξόφλησαν την επενδυτική αναβάθμιση, ενώ, στη συνέχεια επειδή οι διοικήσεις των τραπεζών ήθελαν τις τιμές των μετοχών τους φθηνότερα, ώστε να πουλήσει το ΤΧΣ με κάποιο premium (από τις τιμές της αγοράς) και με κάποια αξιοπρέπεια (που τώρα τη θυμήθηκε, αφού έχει χάσει € 50 δισεκατομμύρια). Δε μας έκατσε να πούμε ότι η αγορά πέφτει επειδή τα αποτελέσματα των επιχειρήσεων κατά το α’ εξάμηνο, δεν ήταν καλά, αφού τελικά, τα αποτελέσματα ήταν καλά. Και έτσι, αρχίσαμε να λέμε και να γράφουμε ότι, η αγορά πέφτει επειδή πέφτουν οι αγορές του εξωτερικού, ή επειδή η Αμερική έχει υψηλό χρέος, ή -αυτό είναι πολύ πρόσφατο- επειδή καρατομήθηκε ο πρόεδρος του Κογκρέσου, ή και -σήμερα- επειδή η ανεργία δεν υποχώρησε στο 3,7%, αλλά παρέμεινε στο ιστορικά χαμηλό επίπεδο του 3,8% και, άρα, υπάρχει κίνδυνος να πέσει σε ύφεση η οικονομία. Ανοησίες.

Θυμάμαι ότι, παλιά, λέγαμε πως “όταν δε ξέρουμε γιατί πέφτει η αγορά, ας μην παραξενευόμαστε. Πάντα “κάτι” υπάρχει πίσω από κάθε πτώση και αργά ή γρήγορα θα το μάθουμε”. Η αλήθεια είναι ότι το μαθαίναμε. Και γενικά, επειδή -όπως επίσης μας αρέσει να λέμε- “η αγορά έχει πάντα δίκιο” πάντα βλέπαμε ότι “κάτι” υπάρχει πίσω από κάθε πτώση. Αλλά, το μαθαίναμε. Το μαθαίναμε αρκετά γρήγορα (αυτά, βλέπετε, κυκλοφορούσαν γρήγορα κι ας μην είχαμε ίντερνετ ή κινητά) και όταν το μαθαίναμε, κουνούσαμε καταφατικά το κεφάλι μας ότι, “να, δίκιο είχε η αγορά”. Όμως, τώρα έχουν περάσει 2,5 μήνες από την έναρξη της πτώσης. Από τις τελευταίες 11 εβδομάδες, οι 10 ήταν πτωτικές. Και ακόμη, δεν έχουμε αντιληφθεί, τί ακριβώς συμβαίνει και γιατί πέφτει η αγορά, ή καλύτερα, γιατί πέφτει τόσο πολύ.

Θα μπορούσε να είναι “λίγο απ’ όλα”. Θα μπορούσε επίσης να είναι “τίποτα απ’ όλα”. Ή, θα μπορούσε να είναι απλά ότι, η αγορά της Αθήνας, παρά τα όνειρα και τα μεγάλα λόγια του κου Κοντόπουλου, παραμένει μία περιθωριακή χρηματιστηριακή αγορά, όπου η αγορά κινείται (ή χορεύει) σύμφωνα με τις διαθέσεις και τους ρυθμούς μερικών μεγάλων χαρτοφυλακίων, αφού άλλοτε απουσιάζουν οι αγοραστές, άλλοτε απουσιάζουν οι πωλητές και γενικά απουσιάζουν οι επενδυτές.

Κάποια στιγμή θα μάθουμε γιατί έπεσε η αγορά αυτό το καλοκαίρι. Φοβάμαι όμως ότι θα είναι αργά και η ζημιά -μια ακόμη ζημιά- θα έχει γίνει σ’ αυτή την πολύπαθη αγορά που δεν πρόλαβε να σηκώσει κεφάλι και που οι νέοι επενδυτές που τόλμησαν να μπουν στο χώρο -και που με κόπο τους φέραμε- τρομοκρατήθηκαν και την κοπάνησαν για τα καλά.

Και θα απομείνουμε οι ίδιοι και οι ίδιοι, να αναρωτιώμαστε, τώρα που πέφτουν οι τιμές, τί θα τα κάνουν τα stock options, όλα αυτά τα κοράκια των εισηγμένων εταιριών που, ανενόχλητοι, χύμηξαν να ρημάξουν το χώρο και τους μικρομετόχους τους, ακόμη μια φορά, πριν καν, η αγορά, φτάσει να καρποροφήσει, έστω και λίγο.

Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε.

Θα επανέλθουμε (στις συνδρομητικές σελίδες) με σχόλιο, την Κυριακή, όπου -φιλοδοξούμε, αν όλα πάνε καλά- να σας δείξουμε πώς λειτουργούν μερικά από τα νέα μας στατιστικά. Και βεβαίως, πώς μπορούν να σας βοηθήσουν, αν συνεχίσετε να ασχολείστε με την αγορά.