Η μεγάλη απόκλιση μεταξύ των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών χρηματιστηριακών δεικτών

Τουλάχιστον όσο θυμάμαι τον εαυτό μου σ’ αυτό το χώρο, ίσχυε η ρήση ότι, “όταν η Αμερική φτερνίζεται, η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος παθαίνουν κρυολόγημα”.

Η ρήση αυτή βασίζεται στην κυρίαρχη θέση που κατέχουν οι αμερικανικές χρηματιστηριακές αγορές, στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό σύστημα.

Κατά τους τελευταίους μήνες, παρατηρούμε μια σημαντική απόκλιση στην πορεία των αμερικανικών δεικτών σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς. Η απόκλιση έχει πλέον γίνει σημαντική και κατά το τελευταίο διάστημα συνεχίζει να μεγαλώνει.

Είναι σαφές ότι αυτή δεν οφείλεται στην ανοδική πορεία των αμερικανικών δεικτών κατά τα τελευταία χρόνια, αφού και ο δείκτης Dax κινήθηκε ανάλογα.

Μπορούμε να υποθέσουμε ότι οφείλεται:

α) Για μεν τις ΗΠΑ, στην αβεβαιότητα που προκαλούν η οικονομική πολιτική, αλλά και η γενικότερη στάση του προέδρου Τραμπ σε μία σειρά από ζητήματα, ενώ η όλη εικόνα των αμερικανικών αγορών επισκιάζεται από το μεγάλο πρόβλημα του δημοσίου αμερικανικού χρέους, το οποίο απειλεί την οικονομική, τη δημοσιονομική και τη νομισματική σταθερότητα της χώρας.

β) Για μεν το δείκτη Dax, αλλά και γενικότερα για τους ευρωπαϊκούς χρηματιστηριακούς δείκτες, οφείλεται στην κοσμογονική αλλαγή που σημειώνεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, η οποία “απογαλακτίζεται” απότομα από την αμερικανική προστατευτική ομπρέλα, που την κάλυπτε αμυντικά, αλλά και πολιτικά, για περίπου 80 χρόνια. Ο απογαλακτισμός αυτός φέρνει στην επιφάνεια μία σειρά από προκλήσεις για τα ευρωπαϊκά κράτη, τις οποίες οι αγορές “βλέπουν” ως ιστορικές ευκαιρίες για την ανάπτυξη νέων θεσμών, για την πραγματοποίηση επενδύσεων και για τη γενικότερη μετάλλαξη της πολιτικής και της οικονομικής φυσιογνωμίας της ηπείρου.

Αναζητήσαμε στοιχεία από το παρελθόν, τα οποία και παραθέτουμε.

Παρατηρώντας τις αποδόσεις 6 δεικτών (των τριών βασικών αμερικανικών, του Dax, του βρετανικού FTSE100 και του πανευρωπαϊκού Eurostoxx-50) για το διάστημα από την 1η Ιανουαρίου έως την 5η Μαρτίου, κάθε έτους, από το 2000 έως και σήμερα, παρατηρούμε ότι, με εξαίρεση το έτος 2000 (όπου η “φούσκα” των αμερικανικών αγορών είχε παραμορφώσει τα στατιστικά), κάθε φορά που, η απόδοση του S&P κατά το διάστημα αυτό, ήταν αρνητική, αρνητική ήταν και η απόδοση του Dax, αλλά και των περισσότερων άλλων ευρωπαϊκών δεικτών.

Αυτό δε συμβαίνει φέτος. Και η απόκλιση, όπως βλέπουμε και στο διάγραμμα, είναι εξαιρετικά μεγάλη.

Είναι αρκετά νωρίς ακόμη για να θεωρήσουμε ότι έχει υπάρξει μία μόνιμη αποστασιοποίηση μεταξύ των αμερικανικών και των ευρωπαϊκών δεικτών. Πιθανότατα, θα συμβεί και αυτό, όμως θα απαιτηθούν πολλά ακόμη χρόνια. Μπορούμε όμως να εκτιμήσουμε, με αρκετή ασφάλεια, ότι ήδη αρχίζει να γίνεται μια κίνηση προς αυτή την κατεύθυνση, κάτι που αν αληθεύει, προοιωνίζεται μεγάλες γεωπολιτικές μεταβολές.

Ζούμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονική φάση με κοσμογονικές μεταβολές. Δυστυχώς όμως, η ιστορία λέει ότι, πριν καταλαγιάσουν αυτού του ίδιους οι “κοσμογονικές μεταβολές” και πριν δώσουν κατεύθυνση για τη νέα μορφή των πραγμάτων, η αβεβαιότητα που τις συνοδεύει, προκαλεί μεγάλες διακυμάνσεις ή και πτώσεις στις αγορές.

Οψόμεθα.

Γιάννης Σιάτρας